Wanneer is een huis echt verkocht? Het schriftelijkheidsvereiste in Jip en Janneke taal

1. Het schriftelijkheidsvereiste

Als een particulier een huis koopt, zegt de wet dat de koop schriftelijk moet zijn. En daarmee bedoelen we NIET een whatsapp of een mailtje. Met schriftelijk bedoelt de wet een dat er een koopovereenkomst moet worden getekend. Alleen mondeling of per mail afspreken is dan niet genoeg. Dit principe heet het schriftelijkheidsvereiste.

2. De koper wordt beschermd

Een particuliere koper zit niet vast aan een mondelinge afspraak. Pas als het koopcontract is getekend, is de koop geldig. Dus als jij een bod doet op een woning bij een makelaar en je bod wordt geaccepteerd dan zit je nog NERGENS AAN VAST.

3. Verkoop aan een bedrijf? Dan ligt het anders

Als de koper een bedrijf is, geldt het schriftelijkheidsvereiste niet. Dan kan een mondelinge afspraak wel bindend zijn — ook voor een particuliere verkoper. Let dus goed op. Stel jij bent jouw woning aan het verkopen op Funda. Je krijgt een bod van Piet’s Beleggingen BV en jij accepteert dat bod. Vanaf dat moment kan jij niet meer terug als particuliere verkoper. Waar het vaak fout gaat is dat er snelle vastgoedbeleggertje langs de deuren gaan en een bod doen op iemands woning namens hun Vastgoed bedrijfje. Pas altijd op als er zo’n iemand voor jouw deur staat en jou een bieding doet op jouw huis. Want vanaf het moment dat jij ‘ja’ zegt, kan je NIET MEER TERUG!

4. Verkoop door een bedrijf? Let op!

Als een bedrijf een huis verkoopt aan een particulier, dan geldt het schriftelijkheidsvereiste wel. De koper hoeft pas mee te werken als hij het koopcontract heeft getekend. Maar het bedrijf zit soms al vast aan de mondelinge afspraak.

Uitzondering: als de koper niet wil tekenen

Als een particuliere koper weigerachtig is en niet binnen redelijke tijd meewerkt aan het vastleggen van de mondeling gemaakte afspraken in een koopovereenkomst, dan kan dat een juridische grond zijn voor de professionele verkoper om de koop niet door te laten gaan (Zoek maar eens naar deze jurisprudentie op internet: ECLI:NL:GHARN:2012:BZ6245).